Wetterflok (waterpest).
De wetterflok, ek wol wetterpest neamd, is fan ôfkom in Noard-Amerikaan. yn 1859 hat in professor yn Utert proeven dien mei dizze plant om te sjen hoe hurd de útwreiding gean soe. No, dat gyng dat it slydjage. Fivers, sleatten en kanalen groeiden samar fol. It waard in pest, in flok foar it wetter fan dêr dy namme.
Fiskje en farre koe yn sok folgroeid wetter net mear. De fersprieding gyng sa hurd, omdat elk stikje dat der ôfbrekt wer in nij plantsje wurde kin. Mei sied kin de fermannichfâldiging net yn ús lân, want der komme by ús allinne mar planten mei froulike blommen foar, dus gjin planten mei manlike blommen.
Oan 'e stâle sit om de 1 à 2 sm in krâns fan trije blêdsjes; 2,5 / 3,5 mm breed en 17 mm lang. De blomkes sitte oan in lange slappe stâle en driuwt op it wetter. Dit is de brede wetterpest of brede wetterflok.
De útwreiding kaam oan in ein yn it begjin fan dizze ieu. Yn 1941 waard in oare soarte fûn en dy wreide him ek wer tige út. Dizze soart waard smelle wetterflok neamd. De blêdsjes binne1 tot 2 mm breed en oant 2 sm lang.
De blêdsjes binne meastal aardich krûm bûgd. Fan dizze soarte binne der by us ek alline mar froulike planten.
De beide soarten binne min útelkoar te hâlden, want der binne fan de earste soarte ek planten mei smellere blêdsjes. De smelle wetterflok is no algemiener as de brede wetterflok.
Oeds Hoekstra, Burgum.
