De Flear (vlier).
De Flearbeam, no ja beam, hiel faak komt er net fierder as in strûk, kriget al hiel betiid yn't foarjier blêden. Ek de bloei is net let. Dizze strûk/beam is famylje fan de kamperfoelje. Dat soe men sa op it earste gesicht net sizze. De kamperfoelje kin sa lekker rûke, de flear rûkt ek wol, mar lang sa lekker net. De blomkes fan de grutte platte skerms binne giel-wyt. As de beam yn folle bloei stiet is it in prachtich gesicht. Eartiids brûkten we de flear ek om mei te boartsjen. Yn'e takken sit in wyt piid. De tinnere takken brûkten we foar punten op de pylken fan de pylk en boge. De reiden, wêr 't we de pylken fan makken, koe men maklik yn it piid fan it stikje Fleartûke stekke. Fan in eintsje (sa'n 25 s.m.) fan in dikke takke makken we in boster (proppenschieter). It piid moast der út, dan noch in eintsje rûn izer (in bytsje tinner as it gat) mei op 't ein in stikje hout; en de boster wie klear. Fan in topke hjidde (ôffal fan it flaaks) makken we de proppen, as men gjin hjidde hie koene se ek fan âlde kranten makke wurde.
De blomkes fan de Flier wurde ek wol ris yn pankoeken bebakt. Dat moat tige lekker en ek tige goed foar de sûnens wêze. De flearbeien binne yn'e hjerst ryp. Se binne moai swart fan kleur en wurde foar ferskate saken brûkt. Men kin der wyn en jam fan meitsje en ek wurdt der faak sop fan makke.
De flearbeisop kin men lang bewarje en brûke as men pine yn'e kiel hat. In probaat middel. Mar tink der om: de earste 6 wike nei it meitsjen net brûke! As de flearbeien ryp binne begjint de fûgeltrek ek. Guan fûgels meie dy beien graach; tink mar ris oan de protters. Troch de fûgels wurde de siedsjes oeral hinne brocht. Sa komt it dat men soms yn dakgoaten en op âlde gebouwen Flearbeamkes sjen kin; ek groeie se wol op wylgemoezen. Der is ek noch in Flearbeam dy't blêden hat dy't folle mear yn lytse blêdsjes ferdield binne. Dy wurdt yn ús omkriten wol Peterseeljeflear neamd.
P.S. Noch efkes oer de boster. Myn frou seit:” De proppen dy 't wy yn 'e boster stoppen, makken wy fan Kalmuswoartel, dat snienen we te pas foar de boster en dan maar sjitte. As ik Kalmuswoartel rûk tink ik no noch oan myn boster.
Oeds Hoekstra, Burgum.
