Kalmuswoartel (kalmoes).
De lange, brede griene blêden oan 'e kant fan 't wetter wurde faak snilen neamd. Dy snilen binne blêden fan ferskillende planten, bygelyks barchjeblommen of tuorrebouten (gele lis of lisdodde).
Mar it kinne ek de snilen fan de kalmuswoartel (kalmoes) wêze. De kalmuswoartel is eins in plant dy 't hjir net thús heard.
Oarspronkelik komt er út East-Azië. Sa om 1600 hinne is er nei Europa brocht en hat him stadichoan útwreide. De plant hat brede blêden, brede snilen, oan 'e kant binne se faak wat bochtich, in bytsje ronfelich soe min sizze kinne.
De blomstâle is net rûn mar plat en healweis komt dêr de bloeistêf (bloemkolf) út.
Yn ús omkritten wurde de fruchten nea ryp. Yn Sina komme der moaie reade beien oan. Dizze plant kin him by ús allinne mar útwreidzje troch de tûgel (wortelstok).
As dêr stikjes ôfbrekke kinne dy earne oars wer begjinne te waaksjen. Eartiids waard de tûgel ek brûkt om op te kaujen, dat is no wat út de moade.
As men de plant wat kniest dan jout dat in typyske rook. Yn alle dielen fan 'e plant sit in aromatyske oalje, dy jout de krûdige lucht oan 'e kalmuswoartel.
Oeds Hoekstra, Burgum.
