Cambelleienen noch hieltyd seldsum.
Op in noflike winterjûn yn desimber trof de altyd warbere skriuwer fan de fûgelwacht Piter v.d. Galiën de cambellfokker fan de Haeyehoek. Dizze siet der in bytsje treurich by en Pyt frege wat der oan skeelde.
“Och jonge”, antwurde dizze, “dû wist miskien noch wol dat ik al jierren dwaande bin om in prachtige kolony cambells op de Haeyehoek te krijen mar it wol my mar net slagje”.
Fjouwer jier lyn bin ik begûn mei alve prachtige cambells en nei al dy jierren is de populaasje noch net grutter dan tolve stiks. Ien ein derby yn fjouwer jierren is foar in fokker net bepaald in súper-resultaat en Piter koe dan ek wol begripe dat dizze in bytsje treurich wie.
Lokkich sieten de fokker en Pyt op in hiel gaadlik plakje by Roel Broersma yn 't territoarium en nei in pear kopkes drinken fleure de cambell fokker alhielendal op. Hij fertelde dat er ek in kollega fokker op é Haeyehoek fûn hat yn é persoan fan Oane Haakma.
Oane is pas in jier dwaande mar ek de risseltaten binne noch net om nei hûs te skriuwen. Oane begûn mei fjouwer moaie jonge cambells mar nei in wike hie er noch mar trije. Ien fan syn jonge cambells hat te lang nei de boom fan de fifer sjoen en hat himsels fersûpt.
Dochs hat Oane in cambell oan 't brieden krige en dat like tige skoan. Wiken hat de ein op syn tolve aikes sitten en in grut barren siet der oan te kommen. De Haeyehoekbewenners libben tige mei. Fan in buorman hat Oane sels in soarte fan ljedderke krigen want dan koenen de jonge cambelltsjes sa yn en út de fifer komme.
Mar sa fier is it nea kommen. Op de dei dat de aaien útkomme koenen binne se op in ûnferklearre wize ferdwûn.
Net iens in lyts aaidopke wie der mear fan te finen en it is in grut riedsel wat foar trageedzje him der ôfspile hat.
Ek oan de Pieter Durksstrjitte hat him in cambellfokker settele. Dizze fokker Ide v.d. Zwaag is begûn mei fiif hiele lytse cambelltsjes en op dy leeftyd is it noch net te sjen oft it mantsjes of wyfkes binne.
Ide trof it net mei syn pykjes want fjouwer fan de fiif groeiden út ta mânske manne-einen en dy sieten allegear efter it moaie wyfke oan.
Hja kaam dus fansels ek net oan 't brieden ta en fanút dy hoeke sil de cambellpopulaasje dan ek fuortendaliks net groeie.
Sa pratende wize mei Piter v.d. Galiën waard de fokker fan de Haeyehoek hieltyd optimistysker oer syn eigen fokresultaten en nei noch in kopke drinken ferlieten de beide mannen hast fleurich it terratoarium fan Roel.
Wij binne tige benijd oft de fokkers takommene jier it wol slagje sil om mei mear as ien út te breidzjen.
Berend Visser.
foto lofts: de cambells.
